Jaki jest zakres pełnomocnictwa procesowego?
Zgodnie z art. 91 Kodeksu postępowania cywilnego pełnomocnictwo procesowe obejmuje z samego prawa umocowanie do:
-
wszystkich łączących się ze sprawą czynności procesowych, nie wyłączając powództwa wzajemnego, skargi o wznowienie postępowania i postępowania wywołanego ich wniesieniem, jako też wniesieniem interwencji głównej przeciwko mocodawcy;
-
wszelkich czynności dotyczących zabezpieczenia i egzekucji;
-
udzielenia dalszego pełnomocnictwa procesowego adwokatowi lub radcy prawnemu;
-
zawarcia ugody, zrzeczenia się roszczenia albo uznania powództwa, jeżeli czynności te nie zostały wyłączone w danym pełnomocnictwie;
-
odbioru kosztów procesu od strony przeciwnej.
Przepis ten dotyczy pełnomocnictw procesowych ogólnych i szczególnych. Nie dotyczy on jednak pełnomocnictw do poszczególnych czynności procesowych.
Umocowanie do wszelkich czynności dotyczących zabezpieczenia i egzekucji zawiera w sobie umocowanie do działania przed organami egzekucyjnymi, a więc sądem i komornikiem aż do prawomocnego zakończenia egzekucji.
Jakie są kryteria oceny umocowania?
Zakres, czas trwania oraz skutki umocowania szerszego niż pełnomocnictwo procesowe, jak również umocowanie do poszczególnych czynności procesowych, ocenia się według treści pełnomocnictwa oraz przepisów prawa cywilnego (art. 92 Kodeksu postępowania cywilnego).
Kodeks postępowania cywilnego nie ogranicza możliwości udzielenia przez stronę (uczestnika postępowania nieprocesowego) pełnomocnictwa w szerszym zakresie niż pełnomocnictwo procesowe uregulowane w art. 91 Kodeksu postępowania cywilnego.
Zgodnie z art. 95 Kodeksu cywilnego zakres, czas trwania i skutki pełnomocnictwa obejmującego szerszy zakres niż przewidziany dla pełnomocnictwa procesowego należy oceniać według treści pełnomocnictwa oraz przepisów prawa cywilnego.
Do pełnomocników, o których mowa w art. 92 Kodeksu postępowania cywilnego zastosowanie mają przepisy art. 95-109 Kodeksu cywilnego.
Prostowanie lub odwoływanie oświadczeń pełnomocnika
Zgodnie z art. 95 § 2 Kodeksu cywilnego czynność prawna dokonana przez przedstawiciela w granicach umocowania pociąga za sobą skutki bezpośrednio dla reprezentowanego. Dlatego przepis art. 93 Kodeksu postępowania cywilnego mówiący o tym, że mocodawca stawający jednocześnie z pełnomocnikiem może niezwłocznie prostować lub odwoływać oświadczenia pełnomocnika, jest wyjątkiem od przedstawionej wyżej zasady.
Uprawnienie do odwoływania oświadczeń pełnomocnika obejmuje zarówno oświadczenia prawne, jak i faktyczne. Mimo to dopuszczalność odwołania przez stronę oświadczenia jej pełnomocnika procesowego, stanowiąca odstępstwo od zasady wyrażonej w art. 95 § 2 Kodeksu cywilnego, jest prawnie ograniczona.
Możliwość odwoływania przez mocodawcę oświadczeń swego pełnomocnika procesowego dotyczy także pism procesowych. W takim wypadku „niezwłoczność” oznacza najbliższą rozprawę po wniesieniu tego pisma. Sprostowanie lub odwołanie w takim wypadku może także nastąpić w piśmie procesowym sporządzonym przez mocodawcę i wniesionym do sądu przed najbliższą rozprawą.