Wygaśnięcie pełnomocnictwa procesowego
Pełnomocnictwo procesowe wygasa w razie śmierci strony albo utraty przez nią zdolności sądowej (art. 96 zdanie pierwsze Kodeksu postępowania cywilnego). Dotyczy to wszystkich rodzajów pełnomocnictw (w tym pełnomocnictwa do niektórych tylko czynności procesowych). Pełnomocnik procesowy działa jednak aż do czasu zawieszenia postępowania (art. 96 zdanie drugie Kodeksu postępowania cywilnego).
W przypadku śmierci strony wygasa także dalsze pełnomocnictwo (tzw. substytucyjne), którego byt nie może być dłuższy od pełnomocnictwa podstawowego.
Sąd Najwyższy uznał, że nieważność postępowania zachodzi również wtedy, gdy sąd przed wydaniem wyroku nie został powiadomiony o śmierci strony. Na podstawie art. 96 Kodeksu postępowania cywilnego wszystkie działania podjęte przez pełnomocnika po śmierci swojego mandatanta są bezprawne. Wyjątkiem są czynności zmierzające do zawieszenia postępowania.
Utrata zdolności sądowej dotyczy osób prawnych. Tracą one zdolność sądową w razie ich ustania, a to określają właściwe przepisy (art. 35 Kodeksu cywilnego).
Przez „wygaśnięcie” pełnomocnictwa należy rozumieć utratę jego ważności, a więc mocy zobowiązującej. W takim wypadku pełnomocnik traci umocowanie do czynności przewidzianych w art. 91, a ewentualnie także do szerszych uprawnień (art. 92 Kodeksu postępowania cywilnego).
Do czynności, do których z mocy art. 96 Kodeksu postępowania cywilnego zobowiązany i uprawniony jest pełnomocnik, należy złożenie zażalenia na postanowienie, w którym sąd zamiast zawiesić błędnie umorzył postępowanie.